Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Balladyna • Kordian
Przez ciemne, smutne gościńce kurhanów
Niesie go czarny koń dniami i nocą.
Pod ziemią tętna zakopanych dzbanów
Z prochem rycerzy - na niebie łopocą
Kruki jak stada posępne szatanów;
W czaharach zbroje rycerzy migocą
I dzidy błyszczą krwawymi płomyki.
Tam na kurhanach posępne lirniki
Siedzą i grają dumy dawnych czasów.
Dumy wychodzą na rozległe pola,
Wpadają smutne w szum dębowych lasów;
I stamtąd znowu, jak harfy Eola,
Zmięszane z szumem liścianych hałasów
Wychodzą na step, a ludzka niedola
Leci, wichrami płaczącymi wiana,
Jakby nie ludzi ustami śpiewana.
Tu siedzą wianki na polu czumaków
I ogień palą wielki, jasny, chmurny;
Tam daléj wieńce podróżników ptaków,
A drop na straży - albo sęp bezpiórny;
Podobni z dala do rzymskich orszaków
Koło chorągwi albo koło urny,
Gdzie smętne wodza popioły złożone:
Odprawujące straż i zamyślone.
Beniowski przebył Dniepr - gdy raz wieczorem,
Kiedy już księżyc wstawał zamyślony,
Obaczył ogień pod dębowym borem,
W ziemi palący się, wielki, czerwony.
Przy ogniu siedział człek okryty worem,
Dzikiéj i strasznéj twarzy jak Hurony,
Gotował strawę, i pazury czarne
Krwawiąc, odzierał ze skór całą sarnę.
Ta, wywrócona, oczyma szklannemi
Zdała się żebrać u ognia litości.
Daléj siedziało dwóch panów na ziemi.
Na jednym żupan był, skóra i kości;
Drugi otyły i z rubinowemi
Policzki, pełen w sobie wielmożności,
Przepijał głośno do drugiego zdrowiem
Z butla, co miał brzuch obszyty sitowiem.
Ów pan wspaniałéj tuszy - trochę baba
Na twarzy - dziwnéj miał zbroję struktury.
Od kołnierza mu szła żelazna sztaba,
Malowanymi natykana pióry.
Rzekłbyś, że rodzi go królowa Saba,
Że z dawnych czasów spadł jak żaba z chmury.
Chociaż się zbroja nam wydaje dzika -
Beniowski poznał zaraz pancernika.
Gdzieniegdzie jeszcze snuli się po kraju
Starzy minionych czasów kochankowie,
Którzy nie pili kawy ani czaju,
Żelaza kawał nosili na głowie
Jak staréj kawał arki na Synaju;
A Bóg im dawał rumianość i zdrowie,
Zwłaszcza że słomę wkładali do butów.
Litwin pancernik, jeden z tych mamutów,
Siedział, jak mówię, i z oplecionego
Butla pił. Litwin to był staréj daty;
Z chudym się na czas połączył kolegą.
A jego sługa, czerwonokudłaty
Perkunas, który pana znał małego
I z miłości mu, a nie dla zapłaty
Służył, choć nosił imię dawnych bogów,
Kucharzem teraz był - i u trójnogów
Wieszał... ach! nie już dla Znicza kadzidło,
Lecz kawał sarny; - już nie dawne runy
Śpiewał, lecz diabła żmujdzkiego straszydło
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA
Dodaj komentarz
Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA
Juliusz Słowacki
|
Przez ciemne, smutne gościńce kurhanów
Niesie go czarny koń dniami i nocą.
Pod ziemią tętna zakopanych dzbanów
Z prochem rycerzy - na niebie łopocą
Kruki jak stada posępne szatanów;
W czaharach zbroje rycerzy migocą
I dzidy błyszczą krwawymi płomyki.
Tam na kurhanach posępne lirniki
Siedzą i grają dumy dawnych czasów.
Dumy wychodzą na rozległe pola,
Wpadają smutne w szum dębowych lasów;
I stamtąd znowu, jak harfy Eola,
Zmięszane z szumem liścianych hałasów
Wychodzą na step, a ludzka niedola
Leci, wichrami płaczącymi wiana,
Jakby nie ludzi ustami śpiewana.
Tu siedzą wianki na polu czumaków
I ogień palą wielki, jasny, chmurny;
Tam daléj wieńce podróżników ptaków,
A drop na straży - albo sęp bezpiórny;
Podobni z dala do rzymskich orszaków
Koło chorągwi albo koło urny,
Gdzie smętne wodza popioły złożone:
Odprawujące straż i zamyślone.
Beniowski przebył Dniepr - gdy raz wieczorem,
Kiedy już księżyc wstawał zamyślony,
Obaczył ogień pod dębowym borem,
W ziemi palący się, wielki, czerwony.
Przy ogniu siedział człek okryty worem,
Dzikiéj i strasznéj twarzy jak Hurony,
Gotował strawę, i pazury czarne
Krwawiąc, odzierał ze skór całą sarnę.
Ta, wywrócona, oczyma szklannemi
Zdała się żebrać u ognia litości.
Daléj siedziało dwóch panów na ziemi.
Na jednym żupan był, skóra i kości;
Drugi otyły i z rubinowemi
Policzki, pełen w sobie wielmożności,
Przepijał głośno do drugiego zdrowiem
Z butla, co miał brzuch obszyty sitowiem.
Ów pan wspaniałéj tuszy - trochę baba
Na twarzy - dziwnéj miał zbroję struktury.
Od kołnierza mu szła żelazna sztaba,
Malowanymi natykana pióry.
Rzekłbyś, że rodzi go królowa Saba,
Że z dawnych czasów spadł jak żaba z chmury.
Chociaż się zbroja nam wydaje dzika -
Beniowski poznał zaraz pancernika.
Gdzieniegdzie jeszcze snuli się po kraju
Starzy minionych czasów kochankowie,
Którzy nie pili kawy ani czaju,
Żelaza kawał nosili na głowie
Jak staréj kawał arki na Synaju;
A Bóg im dawał rumianość i zdrowie,
Zwłaszcza że słomę wkładali do butów.
Litwin pancernik, jeden z tych mamutów,
Siedział, jak mówię, i z oplecionego
Butla pił. Litwin to był staréj daty;
Z chudym się na czas połączył kolegą.
A jego sługa, czerwonokudłaty
Perkunas, który pana znał małego
I z miłości mu, a nie dla zapłaty
Służył, choć nosił imię dawnych bogów,
Kucharzem teraz był - i u trójnogów
Wieszał... ach! nie już dla Znicza kadzidło,
Lecz kawał sarny; - już nie dawne runy
Śpiewał, lecz diabła żmujdzkiego straszydło
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuWażne cytaty
utwór: Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA
utwór: Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA
- "Strofa być winna taktem, nie wędzidłem" - twórczość / poezja
Komentarze
artykuł / utwór: Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA
- Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - Kinga ()
najlepszy utwór polskiego romantyzmu.. w końcu coś tętniącego życiem.. a nie mickiewiczowskim patosem..\"kościół bez Boga\"? Mickiewicz po prostu był zazdrosny:) - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - Anonim ()
najgłupsze co może być nawet nie chce mi się tego czytać!!!!!!!!!!!!!!!! - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - Anonim ()
\"Kto widział w Rzymie posąg niewolnika Germana, który w smutku cicho stoi, Wie, co twarz, choćby zwierzęca i dzika, Zawiera bolu, gdy się uspokoi I kraj przeszłości myślami odmyka, I o wolności kiedyś dawnéj roi...\" - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - ala ()
czemu yu nie ma podzialu na fragmenty - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - wincynty ()
Kocham Cie mój Michałku !! - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - ja ()
porabane to se jeest !!!!! pozdro Corrida !! - Beniowski - PIEŚŃ PIĄTA - ad (ca)
beznadzieja!
Dodaj komentarz
.:: top ::.
Copyright slowacki.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt